31 jul 2024 - 09:50
NieuwsMet wat goede wil en vanuit een artistiek aanvoelen kon het beschouwd worden als een expliciete vorm van ‘street art’. Vanuit een meer kritische benadering leek het veelal op de zoveelste vorm van sluikstorten. Het schouwspel waarnaar verwezen wordt was de voorbije dagen – tot onze fotograaf het vastlegde – te bewonderen langs de Lispersteenweg ter hoogte van de Frankenweg. Wat op de restanten van een tweewieler geleek, was er oordeelkundig rond een verlichtingspaal gedraaid, netjes ontmanteld en zelfs deels ‘gefileerd’. Het achterwiel was gedemonteerd en de buitenbanden lagen er voor het grijpen losjes bij. De binnenbanden waren blijkbaar eerder voor hergebruik in aanmerking gekomen. Het kader (ofte kadaver) droeg wel de sporen van roestaanzetting, maar de reflectoren waren nog in goede staat. Het ging duidelijk om een weesfiets. De tweewieler kreeg op 22 juli het label met het verzoek om voor 31 juli allicht vanop de fietsparking aan het station verplaatst te worden. Qua timing werd aan dit verzoek alvast gevolg gegeven. Blijft de vraag: welke symboliek schuilde er achter dit schouwspel? Het kan moeilijk een verwijzing geweest zijn naar het goud en het brons, dat Remco en Wout al fietsend in Parijs behaalden. Mogelijks had het wel te maken met de pijnlijkje uitschuiver die Lotte in vergelijkbare omstandigheden maakte. Ook haar – ietwat duurdere – fiets lag tegen de grond. Hoe dan ook de restanten werden na korte tijd opgehaald. Dit relaas moge hopelijk een les zijn voor eventuele volgelingen.
Tekst DéBé
Foto Luc Peeters