ZWEMMEN WAS IN LIER LANGE TIJD TABOE

Sinds 2006 beschikt Lier met ‘de Waterperels’ over een hedendaags zwembadcomplex. Eerder werd het stedelijk openbaar zwembad ingeplant in het stadspark, waar het in 1969 ingehuldigd werd en in 2011 de laatste restanten werden afgebroken. Voordien was het improviseren voor wie van een frisse duik hield, tot het ‘zwemkotje’ nabij het Spui soelaas bood.

Op 21 augustus 1736 kondigde de stadsmagistraat een verordening af, waarbij het verboden was om te zwemmen waar dan ook in de stad. Overtreders zouden zwaar gestraft worden. Deze verordening werd tot in 1788 meermaals herhaald. In 1789 moest de stadsmagistraat vaststellen dat ondanks dit algemeen verbod, zowat overal in de stad toch gezwommen werd. In de loop van de 19de eeuw werd dan maar een ‘gedoogzone’ afgebakend tussen het groot en het klein Spui. Deze mogelijkheid werd opgenomen in het algemeen politiereglement van 13 september 1847. Uitsluitend voor mannen werden er gratis zwembroekjes ter beschikking gesteld. Vrouwen zouden hier slechts mogen zwemmen vanaf april 1929 en dan enkel op dinsdag- en vrijdagnamiddag en op donderdagvoormiddag. Desondanks werd tijdens een zitting van de gemeenteraad in 1883 fel gediscussieerd om het zwemmen te verbieden. In 1896 besliste het schepencollege om de zwemzone over te brengen naar de andere kant van het Spui en houten barakken op te richten als kleedhokjes. In 1900 volgde de vraag om een gemetseld gebouw op te trekken. Het ‘dok’ kreeg in de volksmond kleurrijke namen zoals ‘de Meuzzeleer’, ‘de Luuk’ e.a.

Daarop werd een speciale commissie ingesteld om het probleem van het zwemmen definitief op te lossen. Aan de commissie werden twee onderwerpen voorgelegd: het bouwen van een zwembad van 40 bij 10,80 meter met een vaste bodem parallel aan de Nete of het uitbreiden van de bestaande inrichting. Omdat dit merkelijk goedkoper was, werd deze tweede optie weerhouden. In 1913 en bij het begin van de jaren 1920 werden nog voorstellen ingediend om een openbaar zwembad te bouwen. Uiteindelijk werd in 1927 opdracht gegeven om het bestaande ‘zwemkotje’ te vernieuwen en de houten installaties te vervangen door een stenen gebouw. De werken werden toegewezen voor een bedrag van 118.657 frank. Op 9 juni 1928 konden de vernieuwde gebouwen in gebruik genomen worden. Als medewerker van de stad fungeerde Jos Knabe als redder en toezichter. Voor een zwembeurt betaalden kinderen toen 50 centiemen en volwassenen 1 frank. De zwempret was wel afhankelijk van het spel van de getijden (hoge of lage tij). Tot in 1947 werden de installaties nog gebruikt. Daarna raakte het ‘zwemkotje’ in verval en was het bestemd voor de sloop, tot het na fel aandringen in 1955 ter beschikking werd gesteld van de pas opgerichte Kano Club Lier.

(Bron: ‘Jubileumboek 50 jaar Koninklijke Kano Club Lier’ van Mon Van den heuvel en Felix Struyf).

Tekst: DéBé

Foto's: Verzameling Felix Struyf